Write-along dag 9

Ondertussen had Sjeffie de Kleine in de tent van Leonardo de Vijfde zijn verhaal aan de koning verteld.
“Bedankt voor je inlichtingen maar nu moet je echt gaan,” zei Leonardo de Vijfde.
Sjeffie de Kleine verliet het tentenkamp en keerde terug naar zijn kleine hutje net over de grens met OostindischeOren. De reis duurde twee dagen. Aangekomen bij zijn kleine hutje zocht hij naar het ding waarvan hij dacht dat het van pas kon komen voor de dreiging van OostindischeOren. Waar was het nou toch? Hij bedacht zich dat hij het ergens had verborgen zodat hij het weer makkelijk kon terugvinden maar waar? Hij kon het niet meer vinden. Wat een ellende. Uren gingen voorbij tijdens de zoektocht. Oh, wacht! Er ging hem plotseling een lichtje op. Hij liep naar het enige kleine kastje dat hij in zijn kleine hutje had. Het had een laatje en op dat laatje zat een label waarop stond: ‘HIER LIGT HET!’. Ja, hoor. Daar was het! Hij pakte het kleinood op en stopte het in het kleine zakje van zijn jasje.
“En nu terug naar de koning! Maar wel snel, anders is het misschien te laat,” zei hij tegen zichzelf, “maar hoe kom ik daar snel terug?”
Hij keek om zich heen. Oh wacht, in het kleine stalletje naast zijn kleine hutje had hij een enorme grote adelaar als huisdier die hij de naam Fer Rari had gegeven. Hij haalde de enorme vogel van stal en ging op zijn rug zitten.
“Yihaa!”schreeuwde Sjeffie de Kleine naar Fer Rari.