Hans Lucas Berichten

Een fontein van rode hartjes spoot uit de leren buidel die Geertje van de onbekende man had gekregen. De rode hartjes hadden een paar bijzondere uitwerkingen: ten eerste stopten alle legers de gevechten en vielen elkaar in de armen als oude vrienden, ten tweede was daar ineens Sjeffie de Kleine weer verschenen, ten derde, oehlala, daar verscheen vlakbij Leonardo de Vijfde een ontzettend knappe dame.“Dat is de dame waar ik het over had!” fluisterde de bediende die Leonardo de Vijfde in het begin van het verhaal op de dame had gewezen.Leonardo de Vijfde wreef een paar keer in zijn ogen,…

De volgende ochtend werden Geertje de Fee en Sjeffie de Kleine gewekt door een hoop lawaai. Ze keken om zich heen en zagen dat het machtige leger met de dappere soldaten van Leonardo de Vijfde optrok naar de grens.“Wacht wij moeten mee om te helpen!” schreeuwde Geertje de Heks en rende met de meute mee. Ook Sjeffie de kleine stond snel op en haastte zich naar Geertje. Geertje en Sjeffie zongen het strijdlied. Al snel deden de soldaten en Leonardo de Vijfde mee met het gezang. En zo trok het hele gezelschap al zingend naar de grens met OostindischeOren. Iedereen…

De adelaar Fer Rari liep als een bezetene door het bos met Sjeffie de Kleine op zijn rug. Na een klein half uurtje liep Fer Rari het tijdelijke restaurant van Prins Car Naval en Geertje de Fee overhoop. “Wat is dit allemaal?” vroeg Sjeffie de Kleine aan Geertje de Fee terwijl hij om zich heen keek naar de rommel.Op hetzelfde moment gingen de ober en Prins Car Naval er stilletjes vandoor. De overgebleven rommel van de bar en de gedekte tafel met diner voor twee verdwenen in het donker.“We zijn aan het eten,” zei Geertje de Fee ondertussen om zich…

Ondertussen had Sjeffie de Kleine in de tent van Leonardo de Vijfde zijn verhaal aan de koning verteld.“Bedankt voor je inlichtingen maar nu moet je echt gaan,” zei Leonardo de Vijfde.Sjeffie de Kleine verliet het tentenkamp en keerde terug naar zijn kleine hutje net over de grens met OostindischeOren. De reis duurde twee dagen. Aangekomen bij zijn kleine hutje zocht hij naar het ding waarvan hij dacht dat het van pas kon komen voor de dreiging van OostindischeOren. Waar was het nou toch? Hij bedacht zich dat hij het ergens had verborgen zodat hij het weer makkelijk kon terugvinden maar…

Ondertussen was Geertje de Fee de wanhoop nabij. Ze had zo’n honger en was verdwaald in het de bossen van OostindischeOren. Ze was bang hier te sterven. Snikkend leunde ze tegen de boom. Maar wacht! Hoorde ze daar iets? Hoefgetrappel? Het geluid kwam steeds dichterbij om tenslotte recht voor haar neus te stoppen. Het was een prins op een wit paard.“Wie bent u? Ik zie uw gezicht haast niet in het donker,” zei Geertje stamelend.“Oh sorry,” zei de prins, “momentje.”Hij knipte met zijn vingers en toen werd hij verlicht door, tsja door wat? Het leken wel lampen uit een theater,…

Ondertussen was aan de poort van het machtige tentenkamp een klein jong kereltje verschenen.“Ik wil de koning spreken,” zei hij tegen een van de dappere soldaten van het machtige leger van Leonardo de Vijfde die zonder vrees de wacht hield.“Wie ben je?” vroeg de dappere wacht met trillende stem en knikkende knieën terwijl hij zijn enorme scherpe speer tegen de borst van de klein wees hield.“Ik ben Sjeffie de Kleine,” antwoordde het kleine mannetje.“Oké, in orde, loop maar door naar de grootste tent. Daar verblijft koning Leonardo de Vijfde,” zei de wacht en hij haalde even diep adem omdat hij…

Meteen na de proost verdween Greetje de Heks plotseling in het luchtledige. Ze kocht een stuk brood voor onderweg bij de herbergier en verliet ‘Het Zwarte Schaep Zonder Poten’. In het duister stak ze de grens over met OostindischeOren en kwam meteen terecht in een donker bos waar ze nog nooit was geweest. Na een paar uur ronddolen voelde ze zich wel heel alleen. Geheel tegen haar verwachting in kwam ze maar geen dorpje of nederzetting tegen. Ze keek angstig om zich heen maar in het donker zag ze alleen maar de bomen die steeds dichter bij elkaar leken te…

De onbekende man vertrok ondertussen stilletjes. De vrouw kwam weer tot zinnen en besloot in de herberg ‘Het Zwarte Schaep Zonder Poten’ net buiten het tentenkamp iets te gaan drinken.De herberg was zo’n echte, met vieze houten vloeren, houten stoeltjes en houten tafeltjes, schemerlicht uit olielampen, de geur van zweet, drank en gebraden vlees. Aan de muur hingen allerlei zaken die in de loop van de jaren waren verzameld van gasten die niet konden betalen. Er hing zelfs een hoofd van iemand die blijkbaar ooit een flinke rekening open had laten staan en op het verkeerde moment terugkwam.Ze bestelde een…

“En die oplossing is?” vroeg Leonardo de Vijfde.“Omdat het geheim is zal ik het in uw oor fluisteren,” zei de vrouw.Leonardo de Vijfde boog zich voorover en de vrouw fluisterde in zijn oor. Lang, heel lang. Zelfs zo lang dat Leonardo de Vijfde last van zijn rug kreeg en er bij ging zitten. Hij keek ook steeds verbaasder naarmate de vrouw haar verhaal vertelde. En na een hele lange tijd was de vrouw klaar met het fluisteren van de oplossing.“Echt? Is dat het?” vroeg Leonardo de Vijfde terwijl hij met een doek zijn inmiddels zwetende oor afdroogde.“Echt, dat is het,”…

Op het moment dat het machtige leger samen met koning Leonardo de Vijfde en zijn bediende aankwamen in het noorden om op zoek te gaan naar de toekomstige koningin kwamen er donkere wolken over drijven. Het werd heel donker in het noorden. Er werd meteen gesproken over de OostindischeOren. Zij zouden een vloek hebben uitgesproken zodat het zo donker zou worden dat niemand zich meer buiten durfde te wagen. Weer gingen de wildste verhalen over de OostindischeOren in de rondte. De vloek, verhalen over noodweer, geheime wapens die niemand buiten OostindischeOren kende en ga zo maar door. Paniek heerste onder…