Write-along dag 11

De volgende ochtend werden Geertje de Fee en Sjeffie de Kleine gewekt door een hoop lawaai. Ze keken om zich heen en zagen dat het machtige leger met de dappere soldaten van Leonardo de Vijfde optrok naar de grens.
“Wacht wij moeten mee om te helpen!” schreeuwde Geertje de Heks en rende met de meute mee. Ook Sjeffie de kleine stond snel op en haastte zich naar Geertje. Geertje en Sjeffie zongen het strijdlied. Al snel deden de soldaten en Leonardo de Vijfde mee met het gezang. En zo trok het hele gezelschap al zingend naar de grens met OostindischeOren. Iedereen twijfelde ineens om de grens over te steken. Niemand wist wat ze te wachten stond. Het was nu doodstil. Een paar minuten later hoorden ze strijdliederen uit OostindischeOren komen. Sjeffie zette als eerste hun eigen strijdlied weer in. Geertje volgde en al snel deed iedereen weer mee.
“Aanvallen!” riep Leonardo de Vijfde toen ze ondanks de duisternis de legers van OostindischeOren in het oog kregen.
Het was een wapengekletter zoals nog nooit eerder was vertoond. Zwaarden hakten er op los. Afgehakte lichaamsdelen vlogen door de lucht. Plotseling klonk er een hoop gebulder. Het geheime wapen van OostindischeOren werd ingezet! Even later waren er ontploffingen van vanjewelste. Hele delen van het leger van Leonardo de Vijfde verdwenen na iedere ontploffing. Dat zag er niet best uit. Maar toen kwamen Sjeffie de Kleine en Geertje de Fee in actie! Sjeffie opende een heel klein kistje dat hij uit het kleine kastje van zijn hutje had gehaald. Er kwam een helder licht uit het kistje. Zo helder dat Sjeffie verdampte waar iedereen bij stond. De wolken werden verdreven door het heldere licht.
“Nu ik!” schreeuwde Geertje en ze opende de buidel.