De onbekende man vertrok ondertussen stilletjes. De vrouw kwam weer tot zinnen en besloot in de herberg ‘Het Zwarte Schaep Zonder Poten’ net buiten het tentenkamp iets te gaan drinken.
De herberg was zo’n echte, met vieze houten vloeren, houten stoeltjes en houten tafeltjes, schemerlicht uit olielampen, de geur van zweet, drank en gebraden vlees. Aan de muur hingen allerlei zaken die in de loop van de jaren waren verzameld van gasten die niet konden betalen. Er hing zelfs een hoofd van iemand die blijkbaar ooit een flinke rekening open had laten staan en op het verkeerde moment terugkwam.
Ze bestelde een drankje en legde een muntstuk op de tafel. Ze voelde nog eens aan de buidel maar deze leek nog steeds leeg, ze voelde niks. Terwijl ze dat deed kwam er een vrouw bij haar aan het tafeltje zitten.
“Ik ken dat ongelofelijke raadselachtige buideltje als geen ander,” zei de vrouw, “de inhoud is krachtig. Misschien is het wel te krachtig als je het op het verkeerde moment gebruikt. Het is op de dag dat je het kreeg toegeschoven nog driehonderdvijfenzestig manen houdbaar. Daarna wordt het een abominabele buidel.”
“Wie bent u?” vroeg onze inmiddels bekende onbekende vrouw.
“Ik kom uit OostindischeOren. Mijn naam is Greetje de Heks,” zei ze.
“Oh, mijn naam is Geertje de Fee,” antwoordde onze bekende vrouw.
Greetje de Heks had ineens een beker in haar hand en zei: “Een heildronk op de eerste halvemaandagen!”
Geertje de Fee hief verbaasd haar beker proostte met Greetje.
Write-along dag 5
Gepubliceerd inSchrijven
Wees de eerste om te reageren